Op de Savannne midden in voormalig Noorder Dierenpark liep een grote kudde schapen die door Akka’s Stadsboerderij was opgevangen. Zoals jullie allemaal op Facebook hebben kunnen lezen hebben de schapen sinds juni dit jaar een nieuw onderkomen gekregen. Helaas was het niet meer mogelijk om ze langer in het Rensenpark te laten lopen omdat we berichten hadden ontvangen dat de kudde na sluitingstijd werden opgejaagd en gepest. Zoals jullie zullen begrijpen is dat ook voor dieren niet leuk. Komt nog bij dat de kudde bestaat uit allerhande dieren die vaak al een zwaar leven hebben gehad waarbij ze verwaarloosd werden en al de nodige traumatische ervaringen met mensen hebben meegemaakt. Er is toen voor gekozen de gehele kudde elders onder te brengen. De verhuizing naar de provincie Groningen is goed verlopen en de kudde is al helemaal “ingeburgerd”. Ze hebben een weide van bijna 8000 m2 tot hun beschikking met een schuilplek tegen de zon, een poets/schuurpaal, hooiruif met afdakje en een kraal waar ze hun dagelijkse portie bix, wortels en appels krijgen. De schuilplek tegen de zon is waterdicht dus dient tevens als schuilplek tegen de regen. Volgende week zal er worden begonnen met de bouw van een echte schuilstal, zodat ze in de winter lekker warm en droog kunnen staan. In principe kunnen de schapen het gehele jaar buiten lopen, maar wij denken maar zo. Waarom in de kou en regen staan als het niet nodig is. En we hebben natuurlijk te maken met een mengelmoes van allerlei rassen en leeftijden. Via deze weg wil ik jullie graag laten weten hoe het nu met de kudde gaat.
Zomaar een dag uit het leven van de kudde.
Belangrijk is om te weten dat de hele groep inmiddels zo gewend (en misschien wel verwend is) aan hun dag activiteiten, dat ze luidkeels mekkeren als ze vinden dat iets “te lang” duurt.
De meeste schapen slapen nog wanneer ik opsta maar zodra het licht begint te worden, worden de schapen langzaam actief. Mijn dag begint met het voeren van de konijnen en kippen. Nu in deze tijd (weinig tot geen voeding meer in het gras) krijgen de schapen hun eerste portie hooi. Gedurende de hele dag krijgen ze meerdere keren hooi om te voorkomen dat het hooi uit de ruif op de grond valt en wordt vertrapt. Als ze hun hooi ophebben zet ik het hek open naar de voortuin en mogen ze gezellig bij de kippen en konijnen lopen. Tenminste dat is het idee. In de praktijk komt het er op neer dat ze staan te dringen bij het hek, mij bijna platlopen en luid mekkerend de voortuin in rennen. Vervolgens rennen ze in 1 streep door naar het konijnenhok om te kijken of ze bv niet een wortel kunnen stelen of naar het kippenhok om zich te goed te doen aan het kippengraan. Gelukkig denk ik er 99 van de 100 keer aan om het graan omhoog te zetten buiten het bereik van de schapen. Maar ik sta er nog altijd versteld van hoeveel moeite ze kunnen doen om iets te pakken te krijgen. Oja, ook niet onbelangrijk om te melden is, dat de schapen zodra het regent allemaal terug rennen om te schuilen. Dat kan ik goed begrijpen want ik vind het ook niet prettig om nat te worden. Er zijn echter mensen (en ik noem geen namen) die zeggen dat het komt omdat ze teveel verwend zijn. Hoe komen ze erbij.
De rest van de dag wordt al grazend, herkauwend, zonnebadend of slapen doorgebracht. Door de Corona werk ik nog thuis, een voordeel is dat ik dan in de pauzes even naar de schapen kan. Ik merk dat knuffelen met de schapen erg rustgevend is en gelukkig zijn er een paar schapen die knuffelen erg leuk en lekker vinden. Tussendoor krijgen ze vaak nog wel lekkere schapensnackjes en voor je het weet wordt het al weer donker. Tegen 15.00 uur vinden de schapen dat het tijd wordt voor hun avondeten. Het avondeten bestaat dagelijks uit schapenbix, gesneden wortel en appel en tegenwoordig aangevuld met suiker of voerderbiet. Suikerbiet niet te veel omdat anders de kans bestaat dat het suiker uit de biet gaat gisten in de pens. Wanneer de schapen in de voortuin lopen hebben ze kijk op de keuken. Omdat alles (behalve de bix) in kleine stukjes moet worden gesneden (kleine schapen en grote schapen) zien ze dat ik bezig ben. Vanaf die tijd gaat het dan ook de hele tijd bèèh, bèèh, en bèèh. Net zolang tot de emmers met avondeten (onder begeleiding van de hele groep) naar de kraal worden gebracht. Het verdelen van het eten over de voerbakken is nog wel een dingetje. Als er toevallig mensen voorbij lopen dan krijgen we wel eens de grappige opmerking “zijn ze uitgehongerd ofzo”. Als je niet oplet duiken ze met hun kop in de emmer en vliegt het eten in het rond. Hooghouden van de emmer lukt ook niet altijd want enkele schapen springen naar de emmer of gaan op hun achterpoten staan. Dit levert nog wel eens een blauwe plek op, maar ja ook dat hoort erbij moet je maar denken. Tegenwoordig doen we het eten dan ook maar in 2 emmers. Op deze manier kunnen we ze wat afleiden bij het verdelen en gaat het iets makkelijker. Maar het is en blijft een uitdaging om, zonder dat je aan de kant wordt gedrukt of op je tenen gestaan, het eten te verdelen. Even snel voeren in nette kleding is al helemaal geen optie. Je bent na het voeren niet helemaal meer schoon. Tot slot wordt de ruif voor het laatst gevuld met hooi en worden de schaapjes welterusten gewenst.
Wel een leuk feitje is dat de schapen het geluid van de auto herkennen. Als we overdag een keer niet thuis zijn en thuiskomen met de auto dan komen ze luid mekkerend van achter naar voren gerent. Ze zijn pas weer rustig als ze hun avondeten hebben gehad.
Ik wil graag eindigen met vertellen hoe dankbaar ik ben dat we de schapen onderdak mogen en kunnen geven. Ze zijn en blijven natuurlijk eigendom van Akka’s Stadsboerderij en wij zijn pleeggezin. Natuurlijk schapen kosten geld en je hebt er werk van, maar de vreugde die ik ervoor terug krijg is niet in tijd of geld uit te drukken. Ik vind het zo mooi om te zien dat de schapen helemaal tot rust zijn gekomen, vertrouwen in je hebben en blij zijn als ze jou (of misschien meer het eten) zien. Ze zijn altijd vrolijk en er zit geen kwaad in. Kortom ik kan het iedereen aanraden. Denk je eraan om dieren een goed thuis te bieden en heb je de mogelijkheid om pleegtehuis voor dieren te zijn. Geef oudere (opvang)dieren ook eens een kans. Kijk bv dan eerst eens bij Akka’s Stadsboerderij wat te mogelijkheden zijn om pleeggezin voor een dier te worden. Er is toch niets mooier en dankbaardere dan een dier een tweede kans te geven. Tuurlijk jonge dieren zijn leuk en lief, maar ook die worden groot. Geef de ouderen ook eens een kans en laat je verrassen.
Gerda
